تربیت حیوانات
بهترین زمان برای جدا کردن توله سگ از مادرش: 19 نکته کلیدی
سن مناسب برای جداسازی توله سگ از مادرش معمولاً بین 8 تا 12 هفتگی است. قبل از 8 هفتگی، توله سگ هنوز به شیر مادر و آموزشهای اولیه او وابسته است. بعد از 12 هفتگی نیز ممکن است توله سگ به مادرش بیش از حد وابسته شده باشد و جداسازی برایش دشوارتر شود.
- ✅
2. تغذیه کامل:
توله سگ باید به طور کامل از شیر مادر گرفته شده و به غذای جامد عادت کرده باشد. - ✅
3. وزن مناسب:
توله سگ باید وزن مناسبی داشته باشد و از نظر جسمی سالم باشد. - ✅
4. واکسیناسیون اولیه:
واکسیناسیون اولیه توله سگ باید انجام شده باشد. - ✅
5. انگل زدایی:
توله سگ باید انگل زدایی شده باشد. - ✅
6. توانایی برقراری ارتباط:
توله سگ باید بتواند با سگهای دیگر و انسانها ارتباط برقرار کند. - ✅
7. استقلال نسبی:
توله سگ باید تا حدی استقلال داشته باشد و به مادرش بیش از حد وابسته نباشد. - ✅
8. آموزش های اولیه:
توله سگ باید آموزش های اولیه مانند دستشویی رفتن را یاد گرفته باشد. - ✅
9. شخصیت توله سگ:
به شخصیت و رفتار توله سگ توجه کنید. توله سگ های ترسو و مضطرب ممکن است به زمان بیشتری برای جداسازی نیاز داشته باشند. - ✅
11. آمادگی صاحب جدید:
صاحب جدید باید برای نگهداری از توله سگ آماده باشد و وقت کافی برای او داشته باشد. - ✅
12. مشاوره با دامپزشک:
قبل از جداسازی با دامپزشک مشورت کنید. - ✅
13. رفتار مادر سگ:
به رفتار مادر سگ توجه کنید. اگر مادر سگ نسبت به توله سگ بی تفاوت شده است، ممکن است زمان جداسازی فرا رسیده باشد. - ✅
14. وجود خواهر و برادر:
اگر توله سگ خواهر و برادر دارد، جداسازی میتواند آسان تر باشد. - ✅
15. کاهش استرس:
جداسازی را به تدریج انجام دهید تا استرس توله سگ کاهش یابد. - ✅
16. ایجاد محیط امن:
یک محیط امن و آرام برای توله سگ ایجاد کنید. - ✅
17. توجه و محبت:
به توله سگ توجه و محبت زیادی نشان دهید. - ✅
18. ارائه اسباب بازی:
اسباب بازی های مناسب در اختیار توله سگ قرار دهید. - ✅
19. صبر و حوصله:
برای جداسازی و سازگاری توله سگ با محیط جدید، صبر و حوصله داشته باشید.
جداسازی زودرس میتواند منجر به مشکلات رفتاری، ترس، اضطراب و مشکلات سلامتی در توله سگ شود. پس، صبر و حوصله داشته باشید و تا زمانی که توله سگ به اندازه کافی آماده نشده است، او را از مادرش جدا نکنید.
هدف نهایی این است که یک توله سگ سالم، خوشحال و سازگار داشته باشید که بتواند به خوبی در خانه جدیدش رشد کند.
وای چقدر مطلب مفیدی بود! من وقتی سگم رو آوردم خونه کلی استرس داشتم که نکند محیط امنی براش فراهم نکرده باشم. یادمه هفته اول مدام دنبالش میدویدم ببینم چی کار میکنه، انگار بچه کوچولو بود!
یکی از چیزایی که خیلی بهم کمک کرد مشورت با دامپزشک بود. راستش اول فکر میکردم خودم میتونم همه چیز رو مدیریت کنم، ولی وقتی رفتم پیش داکتر کلی چیز یاد گرفتم. مثلا اینکه چطوری باید غذای کاملی بهش بدم یا چجوری وزنش رو کنترل کنم.
یادمه تو روزای اول خیلی نگران بودم که نکند تنها مونده باشه. برای همین براش کلی اسباب بازی خریده بودم. عاشق یه توپ قرمزی شده بود که ساعت ها باهاش بازی میکرد. اینطوری دیگه وقتی خونه نبودم کمتر احساس تنهایی میکرد.
یه چیزی که خیلی تو تربیت سگم بهم کمک کرد آموزش های اولیه بود. اولش فکر میکردم خیلی سخته، ولی با صبر و حوصله دیدم چقدر باهوشه! حتی حالا بعضی وقتا حس میکنم بیشتر از من میفهمه چی میگم.
راستی رفتار مادر سگ هم خیلی مهمه. سگ من چون تو کنار خواهر و برادراش بزرگ شده بود، خیلی راحت تر با محیط جدید کنار اومد. اینو تازه بعدا فهمیدم که چقدر تو کاهش استرسش تاثیر داشته. خوشحالم که همه این نکات رو رعایت کردم و حالا یه دوست وفادار دارم!