• ✅۱. همیشه قبل از دست زدن به زخم، دست‌های خود را بشویید.
• ✅۲. موهای اطراف زخم را با دقت کوتاه کنید.
• ✅۳. زخم را با آب ولرم و صابون ملایم تمیز کنید.
• ✅۴. از بهره‌گیری از الکل یا بتادین به طور مستقیم روی زخم خودداری کنید، زیرا ممکن است باعث سوزش و آسیب به بافت‌های سالم شود.
• ✅۵. پس از تمیز کردن، زخم را به آرامی خشک کنید.
• ✅۶. پماد آنتی بیوتیک را به آرامی روی زخم بمالید.
• ✅۷. در صورت لزوم، زخم را با گاز استریل و بانداژ بپوشانید.
• ✅۸. پانسمان را روزانه یا طبق دستور دامپزشک تعویض کنید.
• ✅۹. از لیس زدن زخم توسط سگ جلوگیری کنید. می‌توانید از گردنبند الیزابت یا لباس مخصوص استفاده کنید.

• ✅۱۰. به طور منظم زخم را بررسی کنید تا علائم عفونت مانند قرمزی، تورم، چرک و بوی نامطبوع را تشخیص دهید.
• ✅۱۱. در صورت مشاهده علائم عفونت، فورا با دامپزشک تماس بگیرید.
• ✅۱۲. تغذیه مناسب و کافی برای سگ در روند بهبودی بسیار مهم است.
• ✅۱۳. به سگ خود اجازه دهید استراحت کافی داشته باشد.
• ✅۱۴. از فعالیت‌های سنگین که ممکن است به زخم فشار وارد کند، خودداری کنید.
• ✅۱۵. دوره درمان را طبق دستور دامپزشک کامل کنید، حتی اگر زخم به نظر بهبود یافته باشد.

در اینجا لیستی از ۷ پماد آنتی بیوتیک محبوب و موثر برای درمان زخم‌های سطحی سگ در خانه ارائه شده است: این پمادها عموماً بدون نیاز به نسخه در دسترس هستند، اما قبل از استفاده، حتماً با دامپزشک خود مشورت کنید. این پمادها برای زخم های سطحی و خراشیدگی ها مناسب هستند و نباید برای زخم های عمیق یا عفونی استفاده شوند.

15 نکته مهم در انتخاب و بهره‌گیری از پماد آنتی بیوتیک برای زخم سگ در خانه

1. تشخیص نوع زخم

قبل از هر اقدامی، نوع زخم سگ خود را تشخیص دهید. آیا زخم سطحی است؟ عمقی است؟ آلوده شده است؟ این تشخیص در انتخاب پماد مناسب بسیار مهم است. زخم‌های سطحی معمولاً نیاز به درمان ساده‌تری دارند در حالی که زخم‌های عمیق و آلوده نیاز به پمادهای قوی‌تر و حتی مراجعه به دامپزشک دارند. به دنبال علائم عفونت مانند قرمزی، تورم، چرک، بوی نامطبوع و گرمی موضع باشید. اگر در تشخیص نوع زخم مطمئن نیستید، حتماً با دامپزشک مشورت کنید. تشخیص زودهنگام عفونت، از گسترش آن جلوگیری می‌کند. از دستکاری زخم‌های عمیق بدون دستکش و تجهیزات استریل خودداری کنید. عکس گرفتن از زخم برای نشان دادن به دامپزشک می‌تواند مفید باشد.

2. مشورت با دامپزشک

بهترین کار این است که قبل از بهره‌گیری از هر پماد آنتی بیوتیک، با دامپزشک مشورت کنید. دامپزشک می‌تواند نوع مناسب پماد را با توجه به نوع و شدت زخم تعیین کند. دامپزشک ممکن است آزمایشاتی را برای تعیین نوع باکتری موجود در زخم انجام دهد و بر اساس آن، آنتی بیوتیک مناسب را تجویز کند. هرگز از پمادهای آنتی بیوتیک انسانی برای سگ خود بدون مشورت با دامپزشک استفاده نکنید، زیرا ممکن است حاوی موادی باشند که برای سگ‌ها سمی هستند. اطلاعاتی مانند سن، وزن، نژاد و سابقه پزشکی سگ خود را در اختیار دامپزشک قرار دهید. از دامپزشک در مورد عوارض جانبی احتمالی پماد سوال کنید. سوال کنید که چه مدت باید از پماد استفاده شود و چه زمانی باید به دامپزشک مراجعه کرد. در صورتی که سگ شما داروی دیگری مصرف می‌کند، حتماً به دامپزشک اطلاع دهید.

3. تمیز کردن زخم

قبل از بهره‌گیری از پماد، زخم را به طور کامل تمیز کنید. از محلول‌های ضدعفونی کننده مخصوص دامپزشکی استفاده کنید و از بهره‌گیری از الکل خودداری کنید، زیرا باعث سوزش زخم می‌شود. برای تمیز کردن زخم، از گاز استریل و محلول ضدعفونی کننده رقیق شده استفاده کنید. موهای اطراف زخم را کوتاه کنید تا از آلودگی بیشتر جلوگیری شود. به آرامی زخم را تمیز کنید و از فشار زیاد خودداری کنید. بعد از تمیز کردن، زخم را با گاز استریل خشک کنید. از دستمال کاغذی یا پنبه برای تمیز کردن زخم استفاده نکنید، زیرا ممکن است پرزهای آن در زخم باقی بماند. اگر زخم خونریزی دارد، قبل از تمیز کردن، خونریزی را متوقف کنید.

4. بهره‌گیری از دستکش

هنگام بهره‌گیری از پماد، حتماً از دستکش یکبار مصرف استفاده کنید تا از انتقال آلودگی به زخم جلوگیری کنید و از تماس مستقیم پماد با پوست خودتان جلوگیری کنید. قبل از پوشیدن دستکش، دست‌های خود را با آب و صابون بشویید. از دستکش‌های استریل استفاده کنید. بعد از بهره‌گیری از پماد، دستکش‌ها را دور بیندازید. از استفاده مجدد از دستکش‌ها خودداری کنید. حتی اگر زخم کوچک به نظر می‌رسد، بهره‌گیری از دستکش ضروری است. دستکش‌ها را در مکانی تمیز و خشک نگهداری کنید.

5. مقدار مناسب پماد

پماد را به مقدار کافی روی زخم بمالید. نیازی به استفاده زیاد از پماد نیست. یک لایه نازک کافی است تا سطح زخم را بپوشاند. از مالیدن زیاد پماد خودداری کنید، زیرا ممکن است باعث انسداد منافذ پوستی شود. پماد را به آرامی روی زخم پخش کنید. اگر زخم بزرگ است، ممکن است نیاز به بهره‌گیری از مقدار بیشتری پماد باشد. دستورالعمل‌های روی بسته‌بندی پماد را به دقت مطالعه کنید. بعد از بهره‌گیری از پماد، دست‌های خود را بشویید.

6. جلوگیری از لیسیدن زخم

سگ‌ها به طور غریزی زخم‌های خود را می‌لیسند، اما این کار می‌تواند باعث بدتر شدن زخم و ایجاد عفونت شود. از گردنبند الیزابت (طوق گردنی) یا بانداژ برای جلوگیری از لیسیدن زخم استفاده کنید. گردنبند الیزابت را به اندازه مناسب برای سگ خود تهیه کنید. بانداژ را به درستی روی زخم ببندید تا از افتادن آن جلوگیری شود. بانداژ را به طور مرتب تعویض کنید. می‌توانید از اسپری‌های تلخ کننده مخصوص سگ‌ها برای جلوگیری از لیسیدن زخم استفاده کنید. در صورت لیسیدن مداوم زخم توسط سگ، با دامپزشک مشورت کنید.

7. تعویض منظم پانسمان

اگر از پانسمان برای پوشاندن زخم استفاده می‌کنید، آن را به طور منظم تعویض کنید. تعویض منظم پانسمان به جلوگیری از عفونت و تسریع بهبودی کمک می‌کند. زمان تعویض پانسمان به نوع زخم و میزان ترشحات آن بستگی دارد. هنگام تعویض پانسمان، زخم را دوباره تمیز کنید. از پانسمان‌های استریل استفاده کنید. پانسمان را به طور محکم ببندید، اما از سفت بستن آن خودداری کنید. اگر پانسمان خیس یا کثیف شده است، آن را سریعاً تعویض کنید. در صورت مشاهده علائم عفونت، با دامپزشک مشورت کنید.

8. مشاهده علائم عفونت

به طور مرتب زخم را بررسی کنید و به دنبال علائم عفونت مانند قرمزی، تورم، چرک، بوی نامطبوع و گرمی موضع باشید. در صورت مشاهده هرگونه علائم عفونت، فوراً با دامپزشک تماس بگیرید. تب نیز می‌تواند نشانه عفونت باشد. بی حالی و کاهش اشتها نیز می‌تواند نشانه‌ای از عفونت باشد. در صورت مشاهده ترشحات غیرطبیعی از زخم، با دامپزشک مشورت کنید. هرچه زودتر عفونت تشخیص داده شود، درمان آن آسان‌تر خواهد بود. از دستکاری زخم‌های آلوده خودداری کنید. برای تمیز کردن زخم‌های آلوده، از محلول‌های ضدعفونی کننده قوی‌تر استفاده کنید.

9. دوری از دستکاری زیاد

از دستکاری زیاد زخم خودداری کنید. دستکاری زیاد می‌تواند باعث تحریک زخم و تاخیر در بهبودی شود. اجازه دهید زخم به طور طبیعی بهبود یابد. از کندن دلمه‌های روی زخم خودداری کنید. فقط در صورت نیاز، زخم را تمیز و پانسمان کنید. از مالیدن مواد غیرضروری به زخم خودداری کنید. به سگ خود اجازه دهید استراحت کند. فشار روانی را از سگ خود دور نگه دارید.

10. تغذیه مناسب

پروتئین برای ترمیم بافت‌های آسیب دیده ضروری است. ویتامین‌ها و مواد معدنی نیز برای بهبودی زخم مهم هستند. در صورت نیاز، از مکمل‌های غذایی با مشورت دامپزشک استفاده کنید. از دادن غذاهای ناسالم و چرب به سگ خود خودداری کنید. غذا را به قطعات کوچک خرد کنید تا هضم آن برای سگ آسان‌تر شود.

11. محیط تمیز و آرام

محیط زندگی سگ خود را تمیز و آرام نگه دارید. این کار به جلوگیری از عفونت و تسریع بهبودی کمک می‌کند. محل خواب سگ خود را به طور مرتب تمیز کنید. از قرار دادن سگ خود در معرض عوامل استرس زا خودداری کنید. فضای آرامی را برای استراحت سگ خود فراهم کنید. از حضور حیوانات دیگر در اطراف سگ بیمار خودداری کنید. دما و رطوبت محیط را تنظیم کنید. از تهویه مناسب محیط مطمئن شوید.

12. صبر و حوصله

بهبودی زخم زمان می‌برد. صبر و حوصله داشته باشید و به طور منظم از زخم مراقبت کنید. نتایج درمان ممکن است بلافاصله قابل مشاهده نباشد. به دستورالعمل‌های دامپزشک به دقت عمل کنید. از قطع درمان خودسرانه خودداری کنید. به سگ خود اطمینان خاطر دهید. به سگ خود عشق و محبت بورزید. بهبود کامل زخم ممکن است چند هفته طول بکشد.

13. مراقبت‌های پیشگیرانه

برای جلوگیری از ایجاد زخم در سگ خود، مراقبت‌های پیشگیرانه را جدی بگیرید. از سگ خود در برابر خطرات احتمالی محافظت کنید. مراقب باشید که سگ شما با اشیاء تیز و برنده تماس نداشته باشد. ناخن‌های سگ خود را به طور مرتب کوتاه کنید. مراقب باشید که سگ شما درگیر دعوا با حیوانات دیگر نشود. از سگ خود در برابر حشرات و انگل‌ها محافظت کنید. به طور مرتب سگ خود را برای معاینه به دامپزشک ببرید. واکسیناسیون سگ خود را به طور کامل انجام دهید.

14. لیست 7 تایی از بهترین پماد آنتی بیوتیک (با مشورت دامپزشک)

توجه: این لیست صرفا جهت اطلاع رسانی است و قبل از استفاده حتما با دامپزشک مشورت کنید: 1. پماد موپیروسین 2. پماد باسیتراسین 3. پماد نئومایسین 4. پماد پلی میکسین بی 5. پماد جنتامایسین (تحت نظر دامپزشک به دلیل عوارض) 6. پماد تتراسایکلین (تحت نظر دامپزشک به دلیل عوارض) 7. پمادهای ترکیبی آنتی بیوتیک (Triple Antibiotic Ointment)

15. موارد منع مصرف و احتیاط

برخی از پمادهای آنتی بیوتیک ممکن است برای برخی از سگ‌ها مناسب نباشند. قبل از بهره‌گیری از هر پماد، موارد منع مصرف و احتیاط آن را بررسی کنید. اگر سگ شما به هر یک از مواد تشکیل دهنده پماد حساسیت دارد، از بهره‌گیری از آن خودداری کنید. در صورت بروز هرگونه عوارض جانبی، مصرف پماد را قطع کرده و با دامپزشک مشورت کنید. از بهره‌گیری از پماد در نزدیکی چشم‌ها، دهان و بینی سگ خودداری کنید. پماد را دور از دسترس کودکان و حیوانات خانگی نگهداری کنید. پماد را در دمای مناسب نگهداری کنید. از مصرف پمادهای تاریخ گذشته خودداری کنید.